ŚCIEŻKA PRZYRODNICZO-LEŚNA POTOK SUCHA
1. Punkt startowy „Pod starym młynem”
Punkt startowy ścieżki zaprojektowano w sprytny sposób, typując do tego celu atrakcyjne krajobrazowo miejsce z istniejącą już infrastrukturą turystyczną przystani kajakowej. Mamy tu do dyspozycji schronienie w postaci drewnianej wiaty z ławami i stołami, palenisko z ławkami, grilla, przestrzeń do zaparkowania samochodu czy rozbicia namiotu na krótki czas.
Już samo stanowisko jest szczególne, bo położone na wyspie w obramieniach rzeki Szprotawy, w sąsiedztwie małej stylowej elektrowni wodnej. Wyspa jest zlokalizowana u podnóża Wzgórza Wiechlicko-Cieciszowskiego porytego malowniczymi wąwozami.
Do bazy startowej docieramy z drogi powiatowej w miejscowości Wiechlice. Przystań położona jest przy wschodnim zakończeniu wsi. Z drogi asfaltowej zjeżdżamy w kierunku przystani w drogę o zabytkowej nawierzchni kamiennej.
Warto dodać, że do końca II wojny światowej na wyspie posadowiona była masywna zabudowa tzw. „młyna pod górą” (niem. Bergmühle), po którym nie pozostał prawie żaden ślad.
Powracając z punktu dydaktycznego nad Potokiem Sucha można tu sobie zaplanować odpoczynek z ogniskiem, a nawet kontynuację wyprawy kajakiem do miasta Szprotawa. W Wiechlicach można też odpocząć i posilić się w Pałacu Wiechlice albo w sąsiednim Pałacu Henryków.
2. Wąwóz i źródło
Parę minut po wyruszeniu osiągamy jeden z przepięknych wąwozów wspomnianego wzgórza. W zależności od pory roku napotkamy tu zróżnicowaną scenerię aranżowaną przez bukowy las. Ścieżka wiedzie górną krawędzią wąwozu, a u jego podnóża znajduje się źródełko i niewielki ciek. Nikt dotąd nie badał składu i jakości wypływającej wody. Miejsce to, a szczególnie grząskie błoto upodobały sobie dziki, urządzając tu sobie błotne kąpiele.
Lokalne podanie mówi, że wąwóz ze źródełkiem były miejscem dawnego kultu pogańskiego. To rzeczywiście miejsce o osobliwym uroku, tajemnicze. A w pobliżu wykazano istnienie starożytnych kurhanów grobowych, stąd podanie może okazać się wiarygodne.
3. Trakt głogowski
Po wspięciu się na górę, dotrzemy do skrzyżowania z drogą gminną relacji Wiechlice - Sucha Dolna. Skręcamy na nim w prawo. Przemieszczając się tą drogą powinniśmy mieć świadomość, że stąpamy po dawnym „trakcie głogowskim”, czyli historycznym szlaku komunikacyjno-handlowym wiodącym ze Szprotawy do Głogowa. Co pewien dystans odnajdziemy na nim kamienie drogowe, a także kamienne drogowskazy z XIX wieku. Na niektórych odcinkach zachowała się nawierzchnia z kamienia polnego o zróżnicowanej konstrukcji.
Z dawnych dokumentów wynika, że w 1521 roku rada miejska Szprotawy przejęła fundację budowy i utrzymania drogi kamiennej od Cieciszowa do Suchej Dolnej.
4. Kamienne drogowskazy
Po około kwadransie nieprzerwanego marszu od punktu startowego osiągamy skrzyżowanie z historyczną drogą relacji Dzikowice – Cieciszów, co znajduje odzwierciedlenie również w ustawionych w tym miejscu dwóch kamiennych drogowskazach. W okolicy stawiano je przeważnie na początku XIX wieku. Pierwszy z nich wskazuje w języku niemieckim kierunki podróżowania „do Głogowa” i „do Dzikowic”, natomiast naprzeciwległy „do Szprotawy” i „do Cieciszowa”. Kamienie te stanowią zabytki sztuki drogownictwa i wchodzą w skład Szprotawskiego Parku Kamiennych Drogowskazów, jak też figurują w ewidencji konserwatora zabytków. Na terenie gminy jest ich razem około 30 egzemplarzy, co wyróżnia Szprotawę w skali kraju. Stare drogowskazy nierzadko są wykorzystywane jako punkty orientacyjne dla skrytek popularnej gry terenowej geocashing.
5. Góra Cieciszowska
Następnie trasa ścieżki będzie się łagodnie wspinać na Górę Cieciszowską. W zapleczu góry znajdują się pozostałości poniemieckiego cmentarza dla wsi Cieciszów, z zachowanymi kwaterami grobowymi, nagrobkami, grobowcami. W scenerii leśnej pokryty roślinnością stary cmentarz robi niesamowite wrażenie. Jednakże aby go zobaczyć, trzeba zboczyć ze ścieżki 150 metrów na południe. Osoby niezaznajomione z terenem najlepiej jeśli skorzystają z pomocy lokalnego przewodnika turystycznego. Szczyt góry miniemy po lewej stronie, umieszczono na nim granitowy znak geodezyjny (155 metrów n.p.m.).
6. Aleja starych czereśni i przy czerwonym kamieniu
Po około kwadransie nieprzerwanego marszu od kamiennych drogowskazów na skrzyżowaniu przy skraju lasu skręcamy w lewo (na północ). Po prawej stronie będziemy mieli otwartą przestrzeń ziemi uprawnej z widokiem na dolinę Potoku Sucha. Na polu bardzo często można zaobserwować dziką zwierzynę. Natomiast po lewej stronie wzdłuż granicy lasu krajobraz urozmaica rząd starych poniemieckich drzew czereśniowych. Poskręcane konary tworzą różnorakie formy przyciągając wzrok. Tu też jest stanowisko obserwacyjne „Przy czerwonym kamieniu”.
7. Aleja starych dębów
Gdy zakończy się aleja czereśniowa, po prawej stronie w oddali dostrzeżemy rząd wielowiekowych dębów szypułkowych. Rosną wzdłuż starej bliżej niescharakteryzowanej drogi. Ponownie wchodzimy w teren leśny i na oznakowanym skrzyżowaniu dróg skręcamy w prawo, a za chwilę w lewo. Zbliżając się do granicy dawnego lasu miejskiego, przy rowie powita nas swoista dębowa brama. Po lewej stronie będziemy mieli widok na pole, a daleko w tle pojedyncze zabudowania wsi Dzikowice. Tu też lubi pokazywać się dzika zwierzyna.
8. Sprottauer Stadtforst (Szprotawski Las Miejski)
W dawnych czasach miasto Szprotawa było największym właścicielem lasów w regionie. Las wzdłuż dolnego biegu Potoku Sucha to zaledwie niewielka enklawa. Rozpoczyna się łagodnym wzniesieniem. Trasa ścieżki wiedzie równolegle do linii potoku, jednakże cieku jeszcze nie widać. Poruszamy się na północ przez młody bór sosnowy i mieszany, chociaż można tu natknąć się także na większe okazy sosny oraz modrzewia. W odpowiedniej porze roku możemy popróbować tutejszych jagód i nazbierać grzybów. Pośrodku tego lasu zgodnie z oznakowaniem skręcamy w prawo do naszego celu – punktu dydaktycznego „Nad Potokiem Sucha”.
9. Nad Potokiem Sucha
Potok doskonale broni się przed cywilizacją. Chroniony przez mokradła, wysokie łąki i krzewy nie daje się łatwo podejść w najładniejszych miejscach. Cechą charakterystyczną tego odcinka jest punktowe występowanie malowniczych polan ograniczonych z jednej strony lasem, a z drugiej brzegami Suchej. Z drzew na nabrzeżach rosną przeważnie olchy i dęby. Odsłonięte w skarpach brzegowych systemy korzeniowe przyciągają uwagę, a świadczą o zmiennym poziomie wody. Dno cieku jest piaszczyste, niekiedy kamienne, z pojedynczymi głazami. Są stanowiska, gdzie rzeka wygląda jak strumień górski. W zależności od ilości opadów atmosferycznych potrafi być zarówno głęboka jak i niemal wysychać. Do utrzymania wody przysługują się tamy bobrów. Przy średnich i wysokich stanach organizowane są na rzece spływy kajakowe, okraszone dużą ilością przenoszenia kajaków przez przeszkody.
Lokalizacja punktu dydaktycznego ma m.in. służyć obserwacji otaczającej przyrody, a przede wszystkim fauny i flory potoku. Przed udaniem się w trasę, należy koniecznie zapoznać się z Regulaminem ścieżki.
Tekst i zdjęcia:
INFORMACJE DODATKOWE
Ścieżka ma długość 4,4 km, co ok. 1 km rozlokowane są punkty odpoczynkowe w postaci drewnianych ław. To alternatywa przede wszystkim na rodzinne spacery lub w gronie znajomych, a także dla miłośników przyrody. Przeznaczona jest do ruchu pieszego lub rowerowego, odcinkami lekko crossowego. Trasę zaprojektowali Maciej Boryna i Jan Ryszawy z Urzędu Miejskiego w Szprotawie.
Wkrótce pojawią się jeszcze tablice dydaktyczne oraz skrytki do popularnej gry terenowej geocaching.
Docelowy punkt dydaktyczny znajduje się w historycznym lesie miejskim, rozlokowanym na niewielkim wzniesieniu. To odosobnione miejsce z dziką przyrodą. Siadamy na masywnych ławach przy leśnym stole, wsłuchujemy się w śpiew ptaków, wpatrujemy się w nurt potoku. W okresach suszy zamienia się w niepozorną strużkę, a po obfitych opadach nawet przepływają tędy spływy kajakowe. Na drugi brzeg można przeskoczyć po głazach niczym przez górską rzeczkę. W pobliżu, w górę i w dół rzeki rejestruje się tamy bobrów - naturalnych gospodarzy potoku. Mając szczęście dostrzeżemy w rzece rzadkie i objętą ochroną strzeblę potokową, piskorza lub kiełbia białopłetwego. Wiosną przy brzegach zaobserwujemy m.in. miodunkę wąskolistną, wpisaną na polską czerwoną listę. Ale można tu też po prostu posilić się, poczytać lub odpocząć po biegu.
Jeśli dla grupy szkolnej czy innej zorganizowanej potrzebny będzie przewodnik, który oprowadzi i opowie o walorach ścieżki, prosimy wtedy skontaktować się z Punktem Informacji Turystycznej w Szprotawie, mail: cas@szprotawa.pl, tel. 795 557 065.