Nie zawsze możemy przejść Suchą suchą nogą. 

Po roztopach potrafi być miejscami głęboka i szeroka jak rzeka Szprotawa, ale mimo swojej nazwy rzadko wysycha całkowicie. To skutek nie tylko suszy, lecz także tam bobrów – naturalnych gospodarzy Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego „Potok Sucha”.

 

Przejść Suchą suchą nogą możemy przy punkcie dydaktycznym ścieżki przyrodniczej. Stanowisko znajduje się pośrodku enklawy leśnej, należącej niegdyś do miasta Szprotawa. A wiecie, że 100 lat temu w Szprotawie nie płaciło się podatków, bo miasto było bogate dzięki sprzedaży drewna. Mało tego, każdy mieszkaniec miał prawo rocznie do darmowych dwóch wozów drewna!

 

Te czasy niestety minęły. Natomiast możemy o nich podumać siedząc wygodnie przy stole wspomnianego punktu dydaktycznego. Docieramy tu ścieżką przyrodniczo-leśną „Potok Sucha”, startując spod przystani kajakowej w Wiechlicach. Trasa jest oznakowania wizerunkiem zielonego bobra na białym tle.

 

Link do mapy ścieżki Potok Sucha

​

Dawny las miejski nad potokiem wyróżnia coś jeszcze. Enklawa jest wprost zasypana różnymi gatunkami grzybów. Rosną nawet na drodze.

 

Potok doskonale broni się przed cywilizacją. Chroniony przez mokradła, wysokie łąki i krzewy nie daje się łatwo podejść w najładniejszych miejscach. Cechą charakterystyczną tego odcinka jest paciorkowe występowanie malowniczych polan graniczących z jednej strony z lasem, a z drugiej z brzegami Suchej.

 

Z drzew na nabrzeżach rosną przeważnie olchy, dęby, wierzby i czeremchy, a także charakterystyczne dla tego typu środowiska trawy i kwiaty, w tym zioła. Odsłonięte w skarpach brzegowych systemy korzeniowe przyciągają uwagę, świadcząc o zmiennym poziomie wody oraz sile erozji. Dno cieku jest piaszczyste lub gliniaste, niekiedy kamienne, z pojedynczymi głazami. Są stanowiska, gdzie rzeka wygląda jak strumień górski.

 

Tekst i zdjęcia:

Maciej Boryna 2022

Biuro Turystyki i Edukacji Regionalnej