Dla jednych to tak zwany cud eucharystyczny, dla innych co najmniej zjawisko nadprzyrodzone, paranormalne. Na wzgórzu przed miastem, wedle zapisu na oczach świadków lewitowała hostia. Bynajmniej na tym nie koniec. Wcześniej hostia podczas mszy w kościele farnym nadzwyczajnie zniknęła. A umieszczana w tabernakulum i tak ukazywała się na ołtarzu magdalenek.

Dzięki szczegółowej informacji znamy dokładne miejsce lewitacji! To położone nad rzeką Szprotawą wzniesienie przy obecnej ul. Warszawskiej, naprzeciw zjazdu do cmentarza komunalnego. Kiedyś stał tam kościółek Ciała Chrystusa. Co ciekawe, pogłoski o lewitowaniu przedmiotów w tej lokalizacji znane są nawet w historii najnowszej.

Przekaz o cudzie w Szprotawie nie pochodzi z legend czy ludowych podań, lecz z oficjalnej korespondencji. W 1628 roku szprotawski proboszcz Rathmann w imieniu klasztoru magdalenek prosi naczelnika Księstwa Głogowskiego o odbudowę zburzonej świątyni z uwagi na cud, który wydarzył się przed 100 laty. Na co naczelnik Georg von Oppersdorf zareagował jak najbardziej poważnie, zawezwał do siebie radę miejską i nakłonił ją do odbudowy kościoła jak też przeznaczenia rocznego odpisu w wysokości 6 marek na ten cel.

W 1729 roku przeorysza klasztoru Lachhammer wraz z proboszczem Labe zwrócili się do rządcy królewskiego o ponaglenie władz Szprotawy w temacie odbudowy, powołując się na ustalenia sprzed wieku oraz opisując całe cudowne zdarzenie:

Na początku XV wieku na oktawę Świąt Bożego Ciała tutaj w Szprotawie w kościele farnym celebrowana hostia zniknęła i pojawiła się na Przedmieściu Głogowskim ponad wzgórzem strzeleckim unosząc się w powietrzu. W reakcji na zdarzenie do lewitującej hostii udała się procesja władz miasta i katolików wraz z przeoryszą Barbarą von Schönaich w asyście pozostałych sióstr. Hostia skierowała się do przeoryszy opadając na jej welon, po czym została uroczyście przeniesiona z powrotem do kościoła farnego i złożona do tabernakulum.

Jednakże o północy hostia objawiła się siostrom w klasztorze, na ołtarzu w sali modlitewnej. Po ponownym zaniesieniu do kościoła, ta znów wracała na klasztorny ołtarz, gdzie ją w końcu zostawiono. A w miejscu lewitowania hostii zbudowano kościół Ciała Chrystusa.