Studzianka, po niemiecku Armadebrunn, rozbudza pasje podróżników i poszukiwaczy przygód. Pod tą piękną nazwą kryje się tajemniczy punkt na mapie, otoczony zewsząd kilometrami borów. W XVIII wieku założono w tym miejscu wieś, przynależną do dawnego powiatu szprotawskiego. Były w niej m.in. gospoda, sklepy, szkoła, leśnictwo, szewc, krawiec, a nawet stacja kolejowa, tętniło życie. Dziś ich nie ma, nastała cisza, cywilizację pochłonął busz. Ale pośród starych lip i drzew owocowych zachowały się zgliszcza domostw, piwnice, fragmenty naczyń i kafli piecowych oraz cmentarz.

​

Link do lokalizacji Studzianki

​

Otoczenie przez olbrzymie połacie sosnowych borów sprawia, iż jest to obszar o cechach uzdrowiskowych, co wyraźnie daje się indywidualnie odczuć. A pochowane po zaroślach pozostałości osady działają hipnotyzująco. Trudno dziś uwierzyć, że kiedyś słychać tu było śmiechy bawiących się dzieci, popołudniowe rozmowy pod lipą i odgłosy zwierząt gospodarskich.

Niemiecka nazwa wywodzi się prawdopodobnie od „Arme Brunnen”, czyli „ubogiego źródła”. W istocie we wsi znajduje się topograficzne źródło, w którym rzadko pokazuje się woda. Statystyki pokazują, że wieś zamieszkiwali także katolicy oraz osoby o polsko brzmiących nazwiskach. W pobliżu znajduje się nawet „Polakenberg”, czyli „góra Polaków”.