Maciej Boryna
Dąb Chrobry na straży granic
Jestem akapitem. Kliknij tutaj, by dodać własny tekst albo mnie edytować. To proste.
Najstarszy w Polsce dÄ…b szypuÅ‚kowy „Chrobry” w dniu 18 listopada 2014 roku spotkaÅ‚ tragiczny los, kiedy zostaÅ‚ podpalony przez nieznanych sprawców. Drzewo jest nie tylko dostojnym okazem przyrodniczym, lecz również obiektem historii. RoÅ›nie w Województwie Lubuskim na terenie NadleÅ›nictwa Szprotawa.
WedÅ‚ug badaczy dÄ…b wykieÅ‚kowaÅ‚ okoÅ‚o 1250 roku, co przypada mnie wiÄ™cej na okres uzyskania praw miejskich SzprotawÄ™. Jednak zanim drzewem zajÄ™li siÄ™ badacze, jeszcze do niedawna nazywano go „dÄ™bem tysiÄ…cletnim” i wiÄ…zano z legendÄ…, jakoby posadzili go wspólnie wÅ‚adca polski BolesÅ‚aw Chrobry z niemieckim cesarzem Ottonem III podczas faktycznej pielgrzymki do Gniezna w 1000 roku.
Należy sobie zadać pytanie, dlaczego akurat ten dÄ…b miaÅ‚ szansÄ™ przeżyć tak wiele lat unikajÄ…c piÅ‚y i topora? Przecież roÅ›nie od wieków na granicy wsi Piotrowice na terenie przystÄ™pnym gospodarce czÅ‚owieka. Odpowiedź nasuwa siÄ™ jedna, drzewo od lat byÅ‚o chronione prawnie. Prof. Hieronim SzczegóÅ‚a pisaÅ‚ o majÄ…cych siÄ™ odbywać w jego cieniu sÄ…dach ludowych. Niemcy zwali go po prostu wielkim albo grubym dÄ™bem.
Co najmniej od czasów formowania siÄ™ Szprotawy jako miasta przebiegaÅ‚a tÄ™dy granica pomiÄ™dzy dystryktami szprotawskim a przemkowskim. Czego dowodzÄ… dokumenty i mapy, stan ten trwaÅ‚ przez wieki i zachowaÅ‚ siÄ™ do dnia dzisiejszego. A jeszcze do XVI wieku Piotrowice wchodziÅ‚y w skÅ‚ad tzw. dóbr królewskich.
W Å›redniowieczu, a także w okresach późniejszych pasy graniczne byÅ‚y strefami na specjalnych prawach. Nie wolno byÅ‚o w nich prowadzić gospodarki leÅ›nej ani rolnej oraz wypasać zwierzÄ™ta. Wiele drzew sÅ‚użyÅ‚o jako naturalne znaki graniczne, nierzadko ryto na nich symbole krzyża. Zniszczenie znaku granicznego czy Å›ciÄ™cie drzewa peÅ‚niÄ…cego takÄ… funkcjÄ™ byÅ‚o surowo karane, nawet obciÄ™ciem rÄ™ki.
Można jedynie zastanawiać siÄ™, czy Chrobrego posadzono uroczyÅ›cie i celowo przy ustalaniu granic w XIII wieku, czy nabyÅ‚ on swoich wyjÄ…tkowych praw w okresie późniejszym już jako podrosÅ‚y okaz?
JeÅ›li nawet drzewo nie uniknie Å›mierci na skutek obrażeÅ„ poniesionych w pożarze, to z pewnoÅ›ciÄ… jego pozostaÅ‚oÅ›ci zostanÄ… odpowiednio zabezpieczone, by mogÅ‚y przez kolejne wieki Å›wiadczyć o lokalnej historii i królu szprotawskiej puszczy.
​
Wycieczki do dÄ™bu i pobliskich WaÅ‚ów ÅšlÄ…skich oraz Rezerwatu Buczyna Szprotawska oprowadzajÄ… przewodnicy z Towarzystwa Bory DolnoÅ›lÄ…skie.
​
Pomnik jest kwalifikowany do Szprotawskiej Odznaki Turystycznej !
Maciej Boryna 2018
© Wszelkie prawa zastrzeżone